Semitik terimi, İbranice ve Arapça’nın da dâhil olduğu Batı Asya’dan gelen bir dil grubunu ifade ederken, Semites ise Kenanlılar, Araplar, Yahudiler ve diğerleri de dâhil olmak üzere bu dillerden birini konuşan pek çok ırksal, etnik ve kültürel grubu ifade etmektedir. Anti-Semitizm teknik olarak bütün bu gruplara yönelik bir ayrımcılığı ima etse de ortaya çıkışından itibaren sadece Yahudilere yönelik saldırganlığı ifade etmek için kullanılmıştır. Hristiyanlar, İsa Mesih’i Yahudilerin öldürdüğüne inandıklarından ilk dönemlerden bu yana onlara karşı düşmanca duygular beslemiştir. Bu inanış Hristiyan ülkelerde yaşayan Yahudilerin gettolara hapsedilmesi, birçok meslek grubundan menedilmesi ve farklı iftiralara uğraması gibi sonuçlar doğurmuştur. Yahudilerin kısıtlı imkânlarla yaşadığı gettolar ilk defa 11. yüzyılda İtalya’da ortaya çıkmış, daha sonra Avusturya, Almanya, Rusya gibi birçok ülkeye yayılarak varlığını 20. yüzyıla kadar sürdürmüştür. Sözde bilimsel Aryan ırkının üstünlüğü teorisine dayandırılan Nazi Almanya’sında (1933-45) Yahudi nefreti zirve noktaya çıkmış ve Avrupalı Yahudilerin devlet eliyle katledildiği Holokost uygulamalarında en uç örneği yaşanmıştır. Yaklaşık 6 milyon Yahudi’nin katledildiği tahmin edilen Holokost, sonraki yıllarda İsrail işgalinin de gerekçelerinden biri haline getirilerek Filistin topraklarındaki işgali meşrulaştırmak amacıyla kullanılmıştır. Bu kavramın suiistimali konusundaki örneklerden biri de İsrail’in yaptığı insan hakkı ihlallerini eleştirenlerin haksız biçimde antisemitik olmakla suçlanmasıdır.