Amaç, İsrail’i yakın ülkelerden ve uluslararası toplumdan izole etmek, askerî ve ekonomik gücünü artırmak için kullanacağı ticaretten mahrum bırakmaktır. ‘Birincil’ boykot İsrail ile Arap ülkeleri arasında doğrudan ticareti yasaklamakta, ‘ikincil’ boykot İsrail ile iş yapan Arap şirketlere yönelmekte ve ‘üçüncül’ boykot İsrail ile iş yapan diğer ülke şirketlerine yönelik geliştirilmektedir. Boykot kararını 1950’li yılların başından itibaren almış olan Arap Birliği Örgütü her ne kadar resmi düzeyde bunu devam ettiriyor görünse de boykot düzenlemeleri üye devletler için bağlayıcı değildir. Ancak Birlik, onlara bu tür malların, boykotun tüm yönlerini karşıladığından emin olunması için tedarikçilerden elde edilen mallara ait menşe sertifikaları talep etmelerini önermektedir. Mısır (1979), Filistin Yönetimi (1993) ve Ürdün (1994) boykotu resmen sona erdiren anlaşmaları imzaladığında boykot girişimi büyük darbe almıştır. Son olarak Birleşik Arap Emirlikleri ve Bahreyn yönetimlerinin 2020 yılından itibaren benzer adımlar atması Arap boykotunu tamamen işlevsiz hale getirmiştir. 1951’den beri boykot, Şam merkezli Merkez Boykot Ofisi tarafından takip edilmektedir.