Söz konusu sistem farklı dinȋ gruplar üzerinde paylaşılmış veya tartışmalı bölgeler hakkındaki düzenlemeleri tanımlamaktadır. Statüko özü itibariyle Osmanlı İmparatorluğu döneminde çıkarılan bir ferman ile 1757 yılında meydana gelmiştir. Ferman, mülkiyet ve kutsal din hizmetleri konularında tartışmalı iddialarla belirli kutsal mekânlar hakkında geçici bir anlaşma sağlamıştır. 1852 yılında bir başka Osmanlı fermanı ile yinelenen statü, dinȋ grupların Hristiyanların kutsal mekânlarındaki mülkiyet iddialarını dondurmuştur. Ayrıca Yunan ve Latin kiliselerinin Kudüs’te yer alan Kutsal Kabir Kilisesi’ndeki ve Beytüllahim’de bulunan Doğuş Kilisesi’ndeki bazı bölgelerin kontrolü ve yeri hakkında çatışmalarını bastırmayı amaçlamıştır. 1852 kararnamesinin dokunulmaz olduğunu ve Hristiyan olmayan diğer kutsal bölgelere de uygulanmasını öngören ferman, 1856 Paris Anlaşması ve 1878 yılında imzalanan Berlin Anlaşması ile uluslararası bir statü kazanmıştır. Statüko düzenlemeleri İngiliz Mandası dönemi boyunca uygulanmıştır. Sözkonusu düzenlemeler 1947 yılındaki 181 sayılı Birleşmiş Milletler Taksim Planı’nın Kudüs Tüzüğü’nde yer almıştır. Buna göre Kudüs, BM tarafından atanmış uluslararası bir yönetim altında idare edilecekti. 1949 yılında BM Filistin Uzlaşma Komisyonu birçok dini mekanın korunmasını içeren kararı onaylamıştır. 1967 yılında Kudüs’ün doğusunu işgal eden İsrail, Statüko kararlarına saygı duyacağına söz vermiş; Aksa Camii’nin ilgili vakıf yönetimine ait olduğunu kabul etmiştir. Filistin devleti, tarihȋ Filistin-Vatikan Anlaşması da dahil olmak üzere, Statüko’ya olan bağlılığını birkaç kez teyit etmiştir.