“Hemen burnumuzun dibinde kopan bir kıyamet var. Çığlıklar yükseliyor orada. Feryatların boyu arşa değdi. Çocukların acı figanları anaların çaresizliğine karıştı. Evinde ölümü bekleyenlerin sayısı binleri buldu. Ölümü cesurca karşılayanlar şehadete ulaştı. Aç kaldılar, boyun eğmediler. Evsiz kaldılar, yuvaları başlarına yıkıldı, aldırmadılar. Elektrikleri kesildi, suları akmadı, yılmadılar. Hz. Peygamberin kızı Hz. Fatıma öleli asırlar oldu, ama günümüzde hâlâ Fatımalar yaşıyor. İHH’nın gemileri de Fatımaların yardımına gidiyor. İHH’nın gemileri, mazlum bir halkın yardımına gidiyor. İHH’nın gemileri, bu dünyanın yanlışlığını düzeltmeye gidiyor. İHH’nın gemileri, yeni bir dünya düzeni kurmaya gidiyor. Bu görev ve sorumluluk hepimizindir. O halde ne duruyoruz? Gelin bu dünyayı değiştirelim. Amaç bu dünyanın değişmesi ise herkesin gemide olması gerekiyor. Sadece kendisini Müslüman olarak gören değil, insani değerlere sahip olan herkes ya bu geminin içinde olmalı, ya bu geminin içine konulacak yardıma katkı sunmalı, ya da en azından halis bir niyetle duada bulunmalıdır. Aksi halde hiç kimse manevi vebalden kurtulamaz.”