1942 yılında Gazze şehrinde doğmuştur. 1959 yılında El-Fetih Hareketi’ne katılarak bu hareketin ilk kadın üyelerinden biri olmuş ve 1965’te El-Fetih’teki ilk kadın birimini kurmuştur. Lisans öğrenimini Damascus Üniversitesinde tarih alanında yapmıştır. 1965 yılında Kudüs’te düzenlenen ilk Filistin Kadınları Konferansı’na katılmış ve bu konferanstan Filistin Kadınları Genel Birliği adlı oluşum ortaya çıkmıştır. İntisar, bu oluşumun bir üyesi olmuştur. 1962 yılında hayatını birleştirdiği eşi Halil Vezir ile beraber Gazze ve batı kıyısında pek çok El-Fetih hücresi oluşturmuştur. Daha sonra ise Kuveyt, Cezayir, Suriye, Ürdün, Lübnan, Irak ve Tunus gibi ülkelerde yaşamıştır. Suriye Hükümetinin 1966 yılında tüm El-Fetih komuta kademesini tutuklaması üzerine 2 aylığına El-Fetih Hareketi’ne bağlı olan Fırtına (Asifa) Kuvvetleri’nin genel komutanlığını üstlenmiştir. Ayrıca El-Fetih’e bağlı olan Sosyal ilişkiler Kurumu ile Şehit ve Esir Aileleri Derneğinin  kuruluşunda önemli bir rolü bulunmaktadır. Buna ek olarak kadınlara özel çok sayıda okuma yazma kursunun ve rehabilitasyon merkezinin kurulmasında da önemli katkılarda bulunmuştur. 1968 ve 1980 yılındaki El-Fetih kongrelerine katılmıştır. 1974’ten beri Filistin Meclisi üyesi olup aynı zamanda 1980’den beri ise El-Fetih Devrim Konseyi üyesidir. Ayrıca 1983’ten beri Konseyin genel sekreter yardımcısıdır. 1988 yılında eşi Halil Vezir İsrail tarafından suikasta uğramıştır.  1988’den beri FKÖ Yürütme Komitesi üyesi ve Ağustos 1989’dan beri ise El-Fetih Merkez Komitesi üyesidir. Ayrıca FKÖ Merkez Konseyinin bağımsız üyesidir. Oslo Görüşmeleri’nin akabinde 1994 Temmuz’unda Gazze’ye dönmüştür. 1995 yılında ise Filistin Yönetimi tarafından sosyal işler bakanı olarak tayin edilmiştir. Ocak 1996 yılındaki seçimlerde Gazze Bölgesi adına Filistin Yasama Konseyine üye seçilmiştir. Ayrıca yine Filistin Yönetimi altında Kadın Birimleri Koordinasyon Komitesi başkanlığı ve 1999 yılında da Uyuşturucu Maddelerle Mücadele Yüksek Milli Komitesi başkanlığını yapmıştır. Bütün bunlara ek olarak Yaşlılar Yüksek Komitesinin ve Engelliler Yüksek Milli Komitesinin de başkanlığını üstlenmiştir. 30 Eylül 2003’te yeniden  sosyal işler bakanı olmuştur. Bu görevini 2005 Şubat ayındaki kabine değişikliğine kadar sürdürmüştür.