1912’de El-Halil’de doğdu. Hukuk eğitimini aldığı Kahire’deki El-Ezher Üniversitesinden 1949’da mezun oldu. 1960’larda Kudüs’te El-Aksa Camii İmamı olarak görev yaptı. İsrail işgaline direnen Hizbu’t-Tahrir’deki (Kurtuluş Partisi) faaliyetleri nedeniyle 1960’ların sonlarında El-Halil’den sınır dışı edildi. Sınır dışı edilmesinin ardından Amman’a yerleşti ve burada Müslüman Kardeşler’e katıldı. Ancak kısa bir süre sonra ayrıldı. Ürdün’deki Hizbu’t-Tahrir El-İslami’nin kurucularından biriydi ve İsrail ile şiddetli çatışmaları savunan Ürdün’deki Beytülmakdis Grubu’nun (Kudüs İslami Cihat Hareketi) liderliğini yaptı. Saddam Hüseyin tarafından oğlu Nadir ile birlikte 1980’lerin başında Irak’ın, İran İslam Cumhuriyeti’ni işgaline yönelik eleştirilerinden ötürü istenmeyen kişi ilan edildi. 1980’lerde görüşlerini cesurca dile getirmesi sebebiyle birçok kez hapse atıldı. The Disappearance of Israel: A Qur’anic Emperative (1984) adlı kitabında Kuran’da Filistin’e verilen önemi kanıtlamaya çalıştı ve Filistin’deki cihadın kutsal topraklarda Müslüman egemenliğini tekrar sağlamakla yükümlü olduğunu belirtti. Kitap, işgal altındaki Filistin topraklarında yaşayan genç İslami direnişçiler için “zorunlu okuma” haline geldi. Esad Et-Tamimi; Hizbullah lideri Şeyh Muhammed Hüseyin Fadlallah, Müslüman Kardeşler ve Ayetullah Humeyni yönetimindeki İran hükümeti ile yakın ilişkiler kurdu. 1988’de Tahran’dan Amman’a döndüğünde Ürdün Devleti  tarafından tutuklandı; grubun diğer liderleriyle ayrıldıktan sonra grubunu 1989’da İslami Cihat – El Aksa Taburları olarak değiştirdi. Güney Mısır’da bir İsrail turist otobüsüne 1990 yılında düzenlenen saldırı da dahil olmak üzere birçok İsrail karşıtı eylemin sorumluluğunu üstlendi. Başlangıçta FKÖ’nün 1991 Madrid Görüşmeleri’ni onaylamasına karşı çıktı ancak daha sonra İsrail ile barışın savunucusu oldu. Filistin’e dönme izni defalarca reddedilen Esad Et-Tamimi 21 Mart 1998’de Amman’da öldü.